Waarom is grondwerk zo belangrijk?
Grondwerk wordt het meest en het zwaarst onderschat door mensen die met paarden omgaan.
Waarom?
Omdat: Als je op de grond geen respect van het paard krijgt je dat ook in het zadel niet zult
krijgen! Op de grond geen rem, bovenop geen rem!!!!!!!!
Daarom zorgen we eerst dat er een goede basis is d.m.v. grondwerk. Hierop bouwen we
verder wanneer we aan het rijden toekomen.
Het woord grondwerk zegt genoeg: we beginnen met oefeningen op de grond. De dingen die we gebruiken zijn een knopenhalster en een horsemanshiplijn van 6 inch. Met behulp van deze oefeningen wordt duidelijkheid geschept in de omgangsregels, het paard wordt tevens gegymnastiseerd en voorbereid op het werk onder het zadel. Met het grondwerk kun je in principe nooit te vroeg beginnen. Hoe jonger, hoe beter, en des te meer gemak en plezier heb je in de omgang met het paard als het ouder wordt. Een paard is nooit te oud om het te leren. Hoe duidelijker de 'spelregels' voor het paard, des te prettiger gaat hij zich voelen, en zoveel te makkelijker zal hij zijn in de omgang. De oefeningen zijn eenvoudig en worden in alle rust uitgevoerd.
Het belangrijkste in het grondwerk is dat een paard leert toe te geven aan druk. Er is maar één moment waarop een paard níet mag toegeven aan druk, en dat is het moment van opstijgen. In alle andere gevallen moet hij leren eraan toe te geven. Als een paard dit begrijpt, heb je er zoveel gemak van en wordt het omgaan met dat paard een stuk veiliger. Toegeven aan druk kan varieren van het, op jouw verzoek, omlaag brengen van zijn hoofd als je het halster/hoofdstel wilt omdoen of verwijderen, tot het aangebonden leren staan als dit nodig is. Toegeven aan druk komt je altijd overal van pas.

 

Paarden zijn ongelooflijk subtiel. In de kudde maken ze elkaar van alles duidelijk met de manier waarop ze kijken of het draaien van een oor of het hoofd. De andere paarden reageren hierop ook direct door b.v. afstand te nemen. Wij mensen zijn lang niet zo subtiel. Wij communiceren vaak met veel onnodige gebaren en verheffen onze stem om dingen kracht bij te zetten, daarbij hebben wij veelal de neiging behoorlijk ongeduldig te zijn. Waar het paard in de natuur, een ander paard het voordeel van de twijfel geeft, maken wij direct korte metten om er maar geen twijfel over te laten bestaan wat wij willen. Omdat paarden zoveel subtieler zijn, zorgt ons gedrag vaak voor verwarring bij het paard.

 

Dit wordt vaak gezegd over een paard. Dominante paarden zijn er echter maar weinig. Dit vraagt wellicht nadere uitleg. Paarden vertonen gedrag dat effectief is. Dat wil zeggen ze gedragen zich op de manier dat hun is toegestaan en waardoor ze iets gedaan krijgen. Heeft een paard geleerd dat hij dwars over je heen kan lopen en vervolgens gras kan eten, dan zal hij dit blijven doen totdat hem duidelijk gemaakt wordt dat dit gedrag niet is wat wij in gedachten hebben. Zijn gedrag heeft niets te maken met 'het geen respect voor ons hebben' of 'lomp zijn', want dit gedrag heeft hem in het verleden altijd het resultaat gebracht dat hij gras kan eten en er is hem nooit duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling is. Zijn gedrag is voor hem dus altijd effectief geweest. Een paard is niet dominant of eigenwijs als hij niet beter weet. De praktijk leert dat paarden die dominant worden genoemd, domweg nooit geleerd hebben zich netjes te gedragen.
Dit kan hem vaak heel eenvoudig en bijzonder vriendelijk geleerd worden in het grondwerk, zonder toepassing van harde maatregelen. Het feit is; als er werkelijk zoveel 'dominante' paarden zouden zijn als mensen denken, dan zou het geen leuke hobby meer zijn, want erkelijk dominante paarden zijn gevaarlijk voor de mens om mee om te gaan. Gelukkig is het vaak alleen een misverstand tussen paard en mens.

 

Dat paarden van karakter verschillen is algemeen bekend. Het ene paard is heel 'koel' in het hoofd, terwijl een ander achter elk grassprietje 2 spoken ziet. Het laatste wijst er in de meeste gevallen op dat het paard te weinig vertrouwen heeft zowel in zichzelf als in zijn eigenaar/ruiter. Als we kijken naar paarden in het wild, zien we dat er één paard is, dat bepaald waar de kudde heen gaat (vaak een merrie), er is één hengst die beschermd en zorgt voor het nageslacht, en er is in de kudde natuurlijk een rangorde tussen de paarden onderling. In elke kudde is ook een paard, waar paarden graag bij in de buurt zijn omdat het een heel vriendelijk paard is, die altijd in is voor een heerlijke wederzijdse krabpartij op de schoft. Dit paard is niet agressief en met elk kuddelid goede maatjes. Het bijzondere is dat dit paard niet eens hoog in de rangorde hoeft te staan. In NH proberen wij een stukje van alledrie deze paarden te zijn. Wij leiden het paard waarheen wij willen zoals de leidersmerrie doet, we beschermen tegen gevaarlijke dingen zoals de hengst dat doet en we zijn altijd vriendelijk en geduldig zoals dat ene paard in de kudde. Als wij het gedrag van deze drie belangrijke paarden uit de kudde goed in onszelf kunnen combineren, zal het paard vertrouwen in ons krijgen en zal ook het drukke of angstige gedrag in paarden verminderen of zelfs helemaal verdwijnen. Ze gaan zich veilig voelen omdat ze niet meer voor zichzelf hoeven te zorgen. En als ze iets tegenkomen waarvan ze niet zeker zijn, zul je dan ook zien dat ze aan de andere kant van je gaan lopen. Jij beschermt, dus plaatsen ze jou tussen het enge 'ding' en zichzelf in. Als je je band zo ver hebt ontwikkeld met je paard, ben je al een eind in de goede richting.

 

NH is door verschillende grote namen bekend gemaakt en ieder van hen heeft een grote invloed gehad op het omgaan met paarden op een natuurlijke manier. Elk van die mensen als Tom & Bill Dorance, Mark Rashid, Pat Parelli, Klaus Hempfling en Monty Roberts heeft zo zijn eigen methode. Eén ding hebben ze echter allemaal gemeen, ze bekijken de dingen vanuit het paard. En vanuit die visie is hun methode tot stand gekomen.